Ze had hem gevraagd of hij een keer wilde koken en dat was goed. Hij zou die bewuste vrijdag wat lekkers voor haar klaarmaken. Voordat ze ‘s morgens naar haar werk ging had ze nog even in de koelkast gekeken om te zien wat er in huis was.


Ze had hem een appje gestuurd, zodat hij wist dat hij geen vlees hoefde te halen, omdat er nog genoeg in de vriezer lag, met de vraag: “Wat moet ik eruit halen voor je?” “Niets!” Kreeg ze terug.

Toen ze thuis kwam zat hij op de bank wat te lezen. Ze vond het vreemd, dat ze nergens in de keuken sporen zag omtrent zijn bewuste plannen voor die avond. Dus vroeg ze hem wat de bedoeling was. Hij reageerde er niet op, wat haar nerveus maakte. “Kan ik dan alvast wat voor je doen?”, zei ze. “Nee!”, snauwde hij ietwat geïrriteerd. “Hoe laat gaan we dan eten?”, vroeg ze.

En met iedere vraag die ze daarna nog stelde werd de sfeer grimmiger…

Uiteindelijk na zo’n 20 minuten, stond hij op en liep naar de deur, die hij met een harde klap dichtsmeet. Ze hoorde de auto, met het volume van de radio voluit open wegrijden en bleef verbaasd achter in de woonkamer.

Na wat whatsappjes en telefoontjes gestuurd te hebben, waar geen reactie op kwam, besloot ze om 19.30 uur maar een tosti te maken. Om vervolgens daarna met een glas wijn op de bank te ploffen. Vol onbegrip, boos en ook wel verdrietig zat ze daar te wachten, tot hij uiteindelijk om iets over 21.00 uur thuiskwam.

En ja toen kreeg hij natuurlijk de volle laag. Waar hij geweest was, waarom deed hij nou zo debiel, dat ze hem alleen maar probeerde te helpen en waarom hij dat niet begreep.

Hij zei niets, pakte de afstandsbediening van de tv en begon te zappen. “Ja wil je me echt boos maken dan moet je vooral zo doorgaan”, zei ze. En met ferme pas liep ze op hem af en graaide de afstandsbediening van de tafel en zette de tv uit. “Wat is er toch met je?” snauwde ze.

“En waarom doe je mij dit aan”, schreeuwde ze. “Ik wil gewoon weten waarom je niet gekookt hebt? Dat was toch de bedoeling?”

Met een totaal verbaasd gezicht keek hij haar aan, om vervolgens de tv weer aan te zetten. Waarop ze nog feller reageerde en hem aanvloog. Hij duwde haar van zich af en zei: “Ik had een leuke verrassing voor je, om je mee uit eten te nemen, maar door je gezeur had ik er geen zin meer in.”

“Waarom vertel je me dat dan niet gewoon?”, reageerde ze verdrietig. “Omdat jij zei dat je het leuk vond als ik je een keer zou verrassen. Nou dat was dus de laatste keer. Welterusten!” En hij stond op en liep naar de gang…

Het anders zijn, anders denken en omgaan met verwachtingen en teleurstellingen, daar kennen we allemaal wel voorbeelden van. Maar hoe ga je er dan goed mee om en hoe leer je elkaar beter begrijpen, zonder jezelf zo geïrriteerd, gefrustreerd, boos of emotioneel te voelen?

Dat het fout gaat in de communicatie is wel duidelijk. Daardoor komen er steeds meer verwijten, terwijl je juist de verbinding wilt herstellen.

Heb je vragen hierover mail me gerust, dan leg ik je uit hoe je hier gemakkelijker mee om kunt gaan. En hoe je de verschillen in jullie relatie op een positieve manier snel kan verbeteren.

Geniet van het hemelvaart weekend!


Relatiepraktijk Unchain Your Brain
Andijk

www.unchainyourbrain.nl

06-28886657